بیماری های مشابه

هیپرتریکوزیس (Hypertrichosis) به معنای افزایش رشد موهای غیرجنسی (غیر وابسته به آندروژن) بیش از حد انتظار برای سن، جنسیت، نژاد و قومیت بیمار است. این وضعیت می‌تواند ایدیوپاتیک (ناشناخته)، ناشی از دارو یا مرتبط با یک وضعیت سیستمیک زمینه‌ای باشد. هیپرتریکوزیس را می‌توان براساس سن بروز (مادرزادی در برابر اکتسابی)، محل (عمومی در برابر موضعی) و نوع رشد مو (لانگو در برابر موهای انتهایی) طبقه‌بندی کرد. هیپرتریکوزیس باید از هیرسوتیسم (hirsutism) متمایز شود. در هیرسوتیسم، رشد بیش از حد مو در نواحی وابسته به آندروژن (مانند ناحیه ریش و ناحیه تناسلی) محدود می‌شود؛ اما در هیپرتریکوزیس اینطور نیست.

سندرم کوشینگ به دلیل افزایش بیش از حد گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) در گردش خون طی یک دوره زمانی رخ می‌دهد. شایع‌ترین علت آن، علت یاتروژنیک (iatrogenic) است که شامل استفاده از گلوکوکورتیکوئیدهای موضعی و استنشاقی می‌شود. علل درونی سندرم کوشینگ به دو دسته وابسته به آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH-dependent) و غیر وابسته به ACTH (non-ACTH-dependent) تقسیم می‌شوند. بیماری وابسته به ACTH زمانی ایجاد می‌شود که ACTH از هیپوفیز (بیماری کوشینگ) یا از یک تومور تولیدکننده ACTH نابجا افزایش یابد. بیماری غیر وابسته به ACTH به دلیل آدنوم‌های آدرنال یا کارسینوم‌های آدرنال رخ می‌دهد.

آکرومگالی یک وضعیت نادر است که به دلیل تولید بیش از حد هورمون رشد (Growth Hormone - GH) توسط غده هیپوفیز رخ می‌دهد. این بیماری بر بزرگسالان پس از بسته شدن صفحات رشد استخوان‌های بلند تأثیر می‌گذارد. حضور افزایش یافته GH منجر به تحریک یک مشتق کبدی به نام فاکتور رشد شبه‌انسولینی ۱ (Insulin-like Growth Factor 1 - IGF-1) می‌شود که باعث بزرگ شدن بافت‌ها و اندام‌ها می‌گردد.

سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) یک اختلال نسبتاً شایع غدد درون‌ریز است که ۴٪ تا ۶٪ از زنان در سنین باروری را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در تمام نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود.

هیپوتیروئیدیسم به کاهش هورمون تیروئید ناشی از نقصی در هر بخشی از محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تیروئید (Hypothalamic-Pituitary Axis یا HPA) گفته می‌شود.

پورفیریاها (Porphyrias) گروهی از بیماری‌ها هستند که از نقص یا اختلال در آنزیم‌های درگیر در ساخت هم (heme) ناشی می‌شوند. چندین نوع پورفیریا دارای ویژگی‌های پوستی هستند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی تاولی شامل پورفیریای پوستی تأخیری (Porphyria Cutanea Tarda - PCT) و پورفیریای هپاتواریتروپوئتیک می‌شوند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی غیرتاولی شامل پروتوپورفیریای اریتروپوئتیک و پروتوپورفیریای وابسته به X می‌باشند. پورفیریاهایی که می‌توانند هم ویژگی‌های پوستی تاولی و هم حملات حاد نوروویسرال داشته باشند شامل پورفیریای کوپروارثی (Hereditary Coproporphyria) و پورفیریای واریگیت (Variegate Porphyria - VP) هستند. پورفیریاهایی که فقط علائم نوروویسرال بدون یافته‌های پوستی دارند شامل پورفیریای حاد متناوب (Acute Intermittent Porphyria) و پورفیریای نقص دلتاآمینولولینیک اسید دهیدراتاز (Delta-Aminolevulinic Acid Dehydratase Deficiency Porphyria) می‌شوند.

پرولاکتینوم‌ها آدنوم‌های (adenomas) لوب قدامی غده هیپوفیز (anterior lobe of the pituitary gland) هستند که پرولاکتین تولید می‌کنند. این نوع آدنوم‌ها شایع‌ترین نوع آدنوم‌های غده هیپوفیز هستند و با هیپرپرولاکتینمی (hyperprolactinemia) همراه می‌باشند. بیشترین موارد پرولاکتینوم‌ها در زنان (>70%) دیده می‌شود و تعداد کمی از موارد در کودکان گزارش شده است.